Родена съм в малкото добруджанско село Безводица, област Добрич. Целият ми живот е свързан с труда. Още докато бях съвсем малка, малко над 3 год., ме качваха на воловете и както в разказ на Елин Пелин, ги водих по браздите, за да орат.
Първата шевна машина, която ми купиха моите родители, получих за 16 годишнината си. През далечната 1959, баща ми ме изпрати да уча занаят в град Добрич при леля ми, която беше шивачка. Не след дълго време разбрах, че няма да науча занаят. Омъжих се и започнах работа в най-големия на Балканите завод за обувки „Добрич“. След няколко години се взе решение да се сформира кожухарски цех към завода, който първоначално се състоеше от 10 човека. Повикани бяха кожухари от кооперация „Първи май“, за да ни обучават.